Si Mami-chan, ang aking pamangkin, ay dumating sa Tokyo mula sa kanayunan. Kahit matanda na siya, dala-dala pa rin niya ang kanyang manika at kinakausap ito kapag nag-iisa siya. Hindi ako makapag-aral, at hindi ako magaling mag-ehersisyo. Mahilig akong kumain, maglaro at makipagtalik. Nagsinungaling siya sa akin na nagsasabing, "Ito ay isang ligtas na araw, kaya okay lang." Kailangan ko siyang dalhin sa obstetrics and gynecology department sa lalong madaling panahon.